-Guzel oldugunuz kadar kustahsiniz da.
-Annecigim, ben bu amcayi cok sevdim. Ona baba diyebilirmiyim?
-Bana annemi tekrar anlatir misin babacigim?
Senin annen bir melekti yavrum.
-Neden agliyorsun annecigim?
Hayir yavrum aglamiyorum. Gozume toz kacti.
-Benim de senin yaslarinda bir oglum vardi evladim.
-Seni sevmiyorum, seninle oyun oynadim, bunu
anlamadin mi hala. ( Aktor veya aktrist amansiz
bir hastaliga_genellikle ince hastaliga_
tutuldugu zaman sevgilisine soyledigi ilk cumle.)
-Annen sen dogarken oldu yavrum.
-N’olur gercegi soyleyin doktor yasayacak miyim?
-O kizla evlenirsen, seni mirasimdan mahrum,
evlatliktan men ederim.
-Nayir Necla, n’olamaz.
-Hayir siz kovmuyorsunuz, ben vazifemden istifa
ediyorum.
-Tanrim, bu resim… bu resim…
-Ben fakir bir gencim, sen ise zengin bir
fabrikatorun kizisin.
-Biz ayri dunyalarin insaniyiz.
-Aman tanrim, goremiyorum… Goremiyorum.. Kor oldum.
-Goruyorum… Goruyorum..
-Evlenince pembe pancurlu bir evimiz olacak.
-Aman Allahim, ne kadar mesudum.
-Hayir.. Durun..! Kemal sucsuzdur.. Aradiginiz suclu
benim !
-Bizim bu dunyada yasamaya hakkimiz yok mu be hakim
bey abicim. Ha?
-Bu ses.. Bu ses.. Olamaz, git.. Git buradan..
-Vucuduma sahip olabilirsin ama ruhuma asla.
-Ustlendigin vazife cok muhim Kemal, bu gorevi
layikiyla yapacagindan eminim.

-Ben kor bir gencim, hayatimi keman calarak
kazanirim. Rica ederim duygularimla oynamayin.
-Sen arkadasimin askisin.
-Sizi ebediyete kadar bekleyecegim.
-Lutfen haddinizi biliniz.
-Metanetinizi muhafaza ediniz. Tanridan umit
kesilmez.
-Tanrim ne kadar bedbahtim.
-Bana yillar once cilgincasina sevdigim bir kadini
hatirlattiniz…
-Babanin kanini yerde koma ogul.
-Iste bana yazmis oldugun ask dolu mektuplar. Meger
hepsi yalanmis. Al bunlari.
-Hayir Tamer… Olaylar sandigin gibi degil.
-Fakirsin sen.. Fakir.. Fakir..
-Beni paranla satin alabilecegini mi sandin?
-Bu resimdeki amca kim anne?
-Sen kac yigidim, ben onlari oyalarim.
-Hayir.. Hayir.. Tertemiz hislerimle oynadin benim.
-Biliyordum.. Olmedigini biliyordum Rifat.
-Oh ne saadet.
-Yaa Justinyanus, iste buna Osmanli tokadi derler.
-Yettim yigidim.
-Yavrum Istanbul sana neler etmis?
-Saadet dolu yuvamiza kara bir golge dusurdun.
-Bizim gibi insanlar serefleri icin yasarlar,
namuslari icin olurler. Ama sen bunu anlayamazsin.
-Ben artik yarim bir insanim.
-Cocugumun ameliyat parasi icin yaptim herseyi.
-Aglamak istiyorum.
-Demek ikimizde ayni kadini sevdik.
-Olmadi Neriman, yapamadim.. Seni unutamadim.
-Ben sirtimda tas tasir, yine seni okuturum yavrum.
-Soyleyemedim anne, babamin simitci oldugunu yine
soyleyemedim !
-Son nefesimde herseyi itiraf etmek istiyorum. Katil
benim.
-Demek askimiz bir yalandi.
-Parayla saadet olmaz evladim, bunu sakin unutma.
-Tanrim neden, neden ben!
-N’allahim…sen sen …bu ses n’olamaz…

saygılarla…