IŞ GÖRÜŞMELERI

Ben de hiç işim yokmuş gibi iş başvurusu yapanları savunuyor ve yazılarımda sadece CV'leri alanların ve mülakatları yapanların hatalarına değiniyorum. Arşivimi karıştırırken başvuru yapanların hatalarını yansıtan kaynaklara rastladım. Birinci kaynak sayın Aylin Livaneli'nin bir yazısı. Yazıda New York Üniversitesi'nce yapılan bir araştırmadan alıntılar var. Önce onlardan seçmeler:

Tüm görüşme boyunca aday, bir beyzbol şapkasıyla oturdu. Bir aday, görüşmeye eşofman ve terlikle geldi.

Aday, karşıma oturdu, rahat bir nefes aldı ve ayaklarını masamın üstüne koydu.

Adaya, organizasyon konusundaki yeteneğini sorduğumda, bana tatile çıkacağı zamanlarda valizini çok iyi ve tertipli hazırladığını anlattı.

Görüşmenin başında ona verdiğim kartı gözümün önünde buruşturup çöpe attı.

Soruma cevap vermek için ağzını açtığında, adayın dilindeki küpeyi gördüm.

Yazın iş görüşmesine bikiniyle geldi ve "umarım sakıncası yoktur" dedi.

Onunla aynı okula gittiğimi söylediğimde, ayağa fırlayarak, avazı çıktığı kadar, okul marşını söylemeye başladı.

Ikinci kaynak sayın Yaprak Özer'in bir yazısı. Yazıda sayın Özer, kendisine gönderilen bir elektronik mesajdan alıntılar yapmış. Şimdi de o alıntılardan bazı seçmeler.

Odadan içeri adım atan kel aday, birden özür dileyerek dışarı çıktı. Odaya bir kaç dakika sonra kafasında perukla döndü.

Adayla mülakat yapıyorduk, birden telefonu alıp terapistini aradı, bazı sorulara nasıl yanıt vermesi gerektiği konusunda danıştı.

Aday, işe alınması halinde şirkete bağlılığını şirket logosunu koluna dövme yaptırarak göstereceğini söyledi.

Mülakattan sonra çantasından fotoğraf makinesi çıkarıp resmimi çekti. Kendisiyle mülakat yapanların fotoğraflarını çekip koleksiyon yaptığını söyledi.

Aday karşımda otururken yurtdışından telefon geldi, kesemedim aldım. Ben konuşurken baktım aday çantasından bir Playboy dergisi çıkarıp sayfaları tek tek karıştırmaya başladı.

Mülakat yapıyorduk, adayın çantasındaki saat çalmaya başladı. Çantasını açıp saati çıkarıp kapadı. Başka bir mülakatı olduğunu söyledikten sonra ayrıldı.

Mülakat yapıyorduk. Odaya telefon geldi. Arayan eşiydi. Görüşmelerinden duyabildiklerim şöyleydi:"Hangi şirket? Ne zaman başlıyorum? Ücret neymiş?" Adaya herhalde bu durumda bu mülakata devam etmek konusunda bir isteğiniz olmaz dedim. Anında yanıtladı: "Daha fazla para verirseniz olur" Adayı işe almadım. Sonradan kendisine yapılmış bir iş teklifinin olmadığını öğrendim.

Aday erkekti. Mülakattan sonra kalkarken çantasına uzanıp kaldırdı. Tam o sırada çantasının kapağı açılıp içindekiler yere döküldü. Etrafa saçılan eşyalar arasında kadın iç çamaşırı ve makyaj malzemeleriyle parfüm dikkatimi çekti.

Mülakat yaparken adayın gözü masamda duran fotoğrafa takıldı. "Kim bu fıstık?" diye sordu. "Eşim" yanıtını verince, "Şu saatte evde midir? Telefon numarası ne?" deyince, güvenliği çağırmaktan başka bir çarem kalmamıştı.