Seni ne kadar „seviyorum„ bir bilsen…
Sen uzak gurbetlerde ben ise yakin uzaklikta…
Sen ic gurbetimde, ayni anda ve ayni yerde, ayni havayi solurken bile hep „ayni olamamanin“ hicranini yasadim yillar yili…
Özlemek ates oldu icimde…Yanimda oldugun zamanlar bile hep hasret cekip gurbet hickirmiyormuydum sanki, keske ayrilmasaydik…
Bir olsaydi ruhlarimiz…icimiz ayni alevin közünde, ayni güzellikte öz güzelligini bulsaydi nakis nakis…Sen olmassan ben yaratilmazdim diyesim geliyor icimden yer yer…Duygularimin dile geldigi saatlerde kendi kendime isyan edesim geliyor…Ben o anlarda yalniz seni yasarim, mazide kalmis hatiralar, acisiyla tatlisiyla canlanir gözümde, dünya´dan uzak hayallerle yasarim „O“ saatlerde……………………
Seni düsünmedigim bir an bile yok inanki yok…beni kahreden tek düsünce ise ayni duygulari ayni sevgiyi seninle yasayip yasamadigim tek korkum sadece bu ama saniyorum ki bu duygular cok yersiz cünkü eminimki SEN o eski duygulari coktan defterden silmissindir. HAYIR! Silmissindir degil Sildin!…bunun farkindayim,cünkü farkettirdin son zamanlarda bana karsi takindigin tavir, pek suurluca sayilmaz,anliyorum ki hic düsünmeden insafsizca beni unutmaya karar vermissin……..
Düsünüyorum da senin yerinde bir basla sevgili olsaydi simdi hayat daha farki olurdu eminimki olurdu…bir baskasi olsaydi belkide simdi unutulmazdim ve yalniz kalmazdim..
Bende neler sacmaliyorum be! …
Senin gibi bir zalim anlarmi bu duyguyu bunlari anlayabilmek icin „sevmek „ gerekir oysa ben sende böle bi cevheri göremiyorum…
“Unutulmak“? iste en mühimi de bu ya hangi insan unutulmak isterki, ya ben?! Benim gibi bir insan icin unutulmak en aci düsünce en karanlik zindan ve dönüsü olmayan dipsiz kuyulara düsmeye benzer…
Ama hic süphen olmasin benim günlerimi cok arayacaksin hemde mum yakarak arayacaksin.
Unutma unutan mutlaka bir gün unutulur…