Anla beni sevgili…
Anlatamasam bile anla beni…
Sevginin alevleri ile yak anlaşılmazlığımı…
Savur sonra küllerini umutsuzluklarımın doğurduğu karamsarlıklara…
Titret karanlıklarımı küçücük yüreğine sığmayan büyük ateşinle…
Yalnız olmadığımı haykır en derin kuytulara…
Ben bir şey söylemeden anla hissettiklerimi…
Alnımda beliren bir tek çizgiden anla, o sonsuz anlaşılma isteğimi…
Tükenmez somurtkanlıklarımı tebessüme dönüştür tek bir öpücüğünle…
Isıt içimi, yaşadığımı hissettiren sımsıcak gülüşünle…

Sev beni, yıldızlar şahidim kendimden çok sevdiğim…
Her şeye rağmen sev beni…
Beni fırtınaya, kara, borana rağmen sev…
Beni yangınlara rağmen sev…
Beni ateşlere, korlara, küllere rağmen sev…
Beni bana rağmen sev…
Hatalarıma rağmen, yanlışlarıma rağmen sev…
Kördüğüm edelim, iyi günde, kötü günde, hastalıkta ve sağlıkta, ölüm bizi ayırıncaya dek çözmeyelim yüreklerimizi…
Beni dinlerin tabulaştırıp, kısıtladığı değil, türkülerin her gün yeni bir aşka sebep olduğu bir hayatta sev…
Günde en az beş vakit yüz uzun uzun, gözlerimin kendi keşfettiğin gizli renklerinde…
Yatağımızdadır Kabe, her gece bütünleşen bedenlerimizle gidelim hacca…
Sevgi olsun dinimiz…
Sevişmek olsun ibadetimiz…
Seviştiğimiz her saniye ile biraz daha yaklaşalım Tanrı’ ya…
Terim haramdır, senin terinle birleşmeden…
Seni düşünmediğim her saniye günah…
Kokunu hissetmediğim her an boş…
Yüzümün yüzüne dokunmadığı her saniye anlamsız…
Elini tutmadığım her an ziyan…

Dinle beni, hayatımın tek amacı…
Dinle hasretimin, özlemimin, sevdamın büyülü rengi…
Ufukta gülümseyen gözlerinden, kalbimin buzullarını eriten gamzelerinden ilham almazsa kanım, çekilir bütün damarlarımdan, dolaşmaz, sıkışır kalbime…
Taşıyamaz yüreğim bu yükü, ölür bütün hücrelerim, dinle…
Salına salına gel de dokun bütün aşkınla ellerime…
Dokun da dursun bütün nehirler…
Dokun da donsun bütün okyanuslar…
Dokun da eğilsin, önümüzde selama dursun bin yıllık çınarlar…
Dokun da biraz daha yaklaşsın yıldızlar, yakından görmek için birleşen tenlerimizi…
Tut ellerimi ve dokun yanaklarıma…
Öp beni yeryüzündeki bütün gülleri kıskandıran dilber…
Öp beni güneş batmadan…
Öp ki sussun bunca yıldır dinlediğimiz kara gazeller…
Öp ki yırtalım, bir günden bir güne yakamızı bırakmayan şu kara talihi…
Öp ki kovalım başımızdaki bütün kederleri…
Öp ki, inleye inleye kaçsın arkalarına bakmadan, talihsizlikler, şanssızlıklar…
Öp ki yıkılsın belalar, unutulsun kazalar…
Öp beni ve sarıl…
Sarıl bana, kaybettiğimiz bunca seneyi lanetlercesine…
Sarıl ki dağılsın aç kurtlar, aşkımızın şiddetinden…
Yeter yüzümüzü dizlerimize dayadığımız, sarıl!! Yeter yaralarımızı ellere bağlattığımız, sarıl!! Yeter göz yaşlarımızı ellerimizle sakladığımız, sarıl!! Yeter baştan ayağa karalara büründüğümüz, sarıl!! Gayrı dolaşmasın çatımızda baykuşlar…
Bülbüller ötsün viran olmuş gönül bahçemizde…
Dinle karaçalıların arasında uzanan yolumun, ışık saçan muazzam ufku…
Dinle umut ağaçlarımı yeşerten yağmur…
Dinle pişmanlıklarla dolu dikenlerimi kurutan güneş…
Dinle geçmişe duyduğum bütün özlemi unutturan yüce aşık…
Dinle, yatarım ebedi uykuya saçının bir tek teline zarar gelmesin diye…
Dinle, sensiz, bomboş bir çöldeki tek bir kaktüsten de yalnız bu yürek…
Dinle karlarım, yağmurum, dolum, dinle…

Yaşlan benimle, karşıma çıkan en büyük güzellik…
Geçmişi konuşup şükredelim Tanrı’ ya bize bu ömrü bahşettiği için…
Beraber ölelim kabemizde…
Kolların boynumda olsun, yanağın yanağımda, son nefesimizi verirken…
Kim korkar böyle ölümden…
Yeter ki sevdiğim, birimiz birimizi yalnız koyup da, terk-i diyar eylemesin, yıkmasın bütün evreni diğerinin üstüne…
Aldığı her nefesi, içtiği her yudum suyu zehir eylemesin…

Haydi, her acısına iki kat fazla yandığım!!
Haydi, bütün günahlarını boynuma aldığım!!
Haydi, hasretine yandığım, tek bir kirpiğine eridiğim!!
Güller serelim bütün ömrümüze…
Güller serelim…
Her saniyesi farklı bir gül koksun…
Birbirimizin omzuna ağlayalım, birbirimizin gözlerine gülelim…
Yüzlerimizi sürelim bu büyük sevdanın aşkına…
Haydi, öp beni!! Iyi günde, kötü günde, hastalıkta ve sağlıkta, ölüm bizi ayırıncaya dek bırakma sakın ellerimi…