Bir kız çocuğu vardı,beyaz tenli,kumral.Iki saç örgüsü uzanırdı başının iki yanından. Sevimlimi sevimli bir yüzü, cin gibi zeka fışkıran gözleri vardı.Okulda da başarılıydı.Annesini dört yıl önce kanserden kaybetmişti.Çocuk, kendinden birkaç yaş küçük kızkardeşi ve babasıyla beraber bir dağ köyünde yaşıyor; her sabah öğrenci servisiyle ilçeye ilkokula geliyor, akşam dönüyordu.
Ben de ilçede oturuyordum.Karşı komşum bu çocuktan her zaman söz ederdi. Ölen annesi yakın arkadaşıymış, kız ara sıra onlara öğle yemeğine geliyormuş. Bir gün komşum dedi ki:"Çocuğun bir arzusu var, bazı arkadaşları doğum günlerinde okula pasta ve meyve suyu getirip arkadaşları ve öğretmenleriyle birlikte kutluyorlarmış.Benim pasta yapacak, satın alacak kimsem yok.Çok istiyorum,keşke ben de kutlayabilsem bir kere doğum günümü, diyor" dedi.Hemen atıldım.Kızın doğumgünü ne zaman?Komşum,"17 Nisan" dedi."Ona doğum günü partisi için gerekenleri biz hazırlayalım"dedim.Komşumda kendisinin pasta yapabileceğini söyledi."Ben de kuru pasta ve meyve suyu alırım" dedim.Bu fikir ikimizin de hoşuna gitti.
Doğum gününden bir gün önce komşum güzel bir kremalı pasta yaptı, bende diğer yiyecek ve içecekleri satın aldım.Komşum çocuğa bir gün önceden haber gönderdi, "Yarın öğle yemegine bize gelsin" dedi.
O gün öğleyin okula gidecek yiyecekleri alarak komşuma gittim. Çocuğun gelmesini bekledik. Çocuk kapıdan girince onun doğum gününü kutlamak için "Iyiki doğdun Ayşe!Iyiki doğdun Ayşe! diye el çırparak doğum günü şarkısını söyledik; sonra da pastalarını gösterip bunları okulda arkadaşlarıyla beraber yiyebileceklerini söyleyince yüzü görülmeye değerdi. Gözlerinin içi gülüyor, şaşkınlık ve sevinçten ne diyeceğini bilemiyordu.
Biz de hem duygulanmış, hem de onun sevinci karşısında çok mutlu olmuştuk.
Pastaları, içecekleri bir sepete koyduk. Taktı koluna sepeti, uçarak indi merdivenleri okula doğru…