Umut
[color=blue]Küçük istavrit yiyecek birşey sanıp hızla atıldı çapariye,
önce müthiş bir acı duydu dudağında gümbür gümbür oldu yüreği
sonra hızla çekildi yukarıya Aslında hep merak etmişti
denizlerin üstünü, neye benzerdi acep gökyüzü
bir yanda büyük bir merak bir yanda ölüm korkusu
Dudağı yarıklar denir, şanslıdır onlar hani görüpte insanı
oltadan son anda kurtulanlar, ne çare, balıkçının parmakları hoyratca kavradı onu
küçük istavrit anladı…yolun sonu.
Koca denizlere sığmazdı yüreği oysa şimdi yüzerken
küçücük yeşil leğende cansız uzanıvermiş dostlarına
değiyordu minik yüzgeci Insanlar gelip geçti önünden
bir kedi yalanarak baktı gözlerinin içine, yavaşca karardı dünya, başı da dönüyordu
son bir kez düşündü derin maviyi beyaz mercanı, bir de yeşil yosunu
Işte tam o anda eğilip aldım onu yürüdüm deniz kenarına
bir öpücük kondurdum başına iki damla göz yaşından ibaret
sade bir törenle saldım denizin sularına
Bir an öylece kala kaldı sonra sevinçle dibe daldı
gitti, tüm kederimi söküp atarak teşekkürü de ihmal etmemişti
birkaç değerli pulunu avuçlarıma bırakarak
Balıkçı ve kedi şaşkın baktılar yüzüme sorar gibiydiler, neden yaptın bunu, niye ?
bir gün dedim, bulursam kendimi yeşil leğendeki küçük istavrit kadar çaresiz
SON ANA KADAR HEP BIR UMUDUM OLSUN DIYE…
Bu haber 29 Ekim 2010 tarihinde admin tarafından Hikayeler kategorisi altına yazılmış. ve Yorum yapılmamış
Kimler Neler Demiş?
İlk Yorum Hakkı Senin!