Dallas'daki NASA uzay ussunde, us komutani William White, George ve

Bob adindaki astronotlari yanina cagirip, ertesi gun cikacaklari
Mars
yolculugu hakkinda son talimatlari verir ve bu zor yolculugun
oncesinde
uyumak uzere evlerine gitmelerini soyler. Her iki astronot
da,talimata
uyup evlerine giderler. George tam uyumak zereyken telefon gelir.
Arayan
Bob'dur.

– "Alo, George. Ben Bob. Uyudun mu?"

– "Henuz degil."
– "Ben cok heyecanliyim. Uyku tutmadi. Sana da uyarsa, benimle
birlikte icmeye ne dersin? Uzun sure icki icemiyecegiz…"

– "Ok." Bir saat sonra George ve Bob bulusurlar, bir bara girip
icki Soylerler. Barmen tam ickiyi verirken ikisine de dikkatlice
bakar.

– "Hey men. Sizi tanidim. Yarin Mars'a gidecek astronotlarsiniz.
Size icki verdigim ortaya cikarsa bir daha Dallas'ta ekmek yiyemem
ben.
Kusura bakmayin."

George ve Bob barmenle tartismalarina ragmen o barda icki
icemezler. Baska barlarda sanslarini denerler; ama TV programlarini
surekli izleyen barmenler onlari her seferinde tanirlar ve icki
vermeyi
reddederler. Marketlerde kapalidir.
Tam eve donmeye karar verdiklerinde Bob'un aklina bir fikir gelir.

– "Yahu George, bizim uzay roketine koyduklari yakitin kokusunu
hatirliyor musun. Ayni viski gibiydi. Istiyorsan ondan icelim."
Birlikte uzay ussune girerler. Kontrol etmek bahanesiyle yakit
tankinin yanina gelirler. Kimse suphelenmez. George ve Bob yakit
tankindan

aldiklari yakittan birer kadeh icerler; sonra da evlerine giderler.
George tam uyumak uzereyken telefon calar. Arayan yine Bob'dur.
– "Alo George. Yine ben. Rahatsiz ettim ama kusura bakma. Sana bir

sey sormak istiyorum. Karnin agriyor mu?"
– "Evet Bob. Hem de cok."

– "Peki. O zaman sakin osurayim deme. Ben seni TOKYO'dan
ariyorum."