Vietnam'da savaştıktan sonra evine dönmekte olan bir asker hakkında bir hikaye anlatılır…
San Francisco'dan ailesini aradı ve;
''Anne baba, eve dönüyorum ama sizden bir şey rica ediyorum.Yanımda bir arkadaşımı da getirmek istiyorum.''
''Memnuniyetle… Onunla tanışmak isteriz'' diye cevapladılar.
Ogulları; ''Bilmeniz gereken birşey var'' diye devam etti. ''Arkadaşım savaşta agır yaralandı. Bir mayına bastı ve bir koluyla ayagını kaybetti. Gidecek hiç bir yeri yok, onun gelip bizde kalmasını istiyorum.''
''Bunu duyduguma çok üzüldüm oglum. Belki onun başka bir yer bulmasına yardımcı olabiliriz.''
''Hayır anne, baba onun bizimle yaşamasını istiyorum.''
''Oglum'' dedi babası, ''Bizden ne istedigini bilmiyorsun. Onun gibi özürlü birisi bize korkunç yük olur. Bizim kendi hayatımız var ve bunun gibi bir şeyin hayatımıza engel olmasına asla izin veremeyiz. Bence bu arkadaşını unutup eve dönmelisin. O kendi başının çaresine bakacaktır.''
Oglu o anda telefonu kapattı. Ailesi ondan bir süre haber alamadı. Ama bir kaç gün sonra, San Francisco polisinden bir telefon geldi. Ogullarının yüksek bir binadan düşüp öldügünü ögrendiler. Polis bunun intihar olduguna inanıyordu. Üzüntü içinde olan anne ve babası hemen San Francisco'ya uçtular ve ogullarının cesetini tespit etmek için şehir morguna götürüldüler. Onu tanıdılar, ve bilmedikleri bir şeyi daha ögrenince dehşete düştüler.

Ogullarının sedece bir kolu ve bir bacagı vardı!…