Ispanya' nin guneyinde Estopana isimli kucuk bir kasabada buyudum.16 yasindayken bir
sabah babam benden kendisini araba ile 30 kilometre uzaktaki bir koye goturmemi istedi.

Ancak,onu Mijas 'a biraktiktan sonra arabayi bakim icin yakindaki bir tamirhaneye goturup birakmam gerekiyordu. Araba kullanmayi yeni ogrenmistim ve kullanmak icin de pek firsat cikmiyordu.

Onun icin hemen kabul ettim. Babami hemen Mijas'a goturdum ve ogleden sonra 4' te almaya soz verdim.

Sonra arabayi, tamirhaneye biraktim. Birkac saat vaktim vardi. Ben de, tamirhanenin yakinindaki bir sinemada bir-iki film izlemeye karar verdim.Fakat bu isten o kadar keyif aldim ki, bir-iki derken ipin ucu kacti. Son filmi izledikten sonra saate baktigimda 6 oldugunu gordum.

Iki saat gec kalmistim. Film izledigimi biliyorsa babamin kizacagini biliyordum. Bir daha arabayi kullanmama izin vermezdi. Ona tamirhanede arabanin isinin uzun surdugunu soylemeye karar verdim. Bulusacagimiz yere vardigim zaman babamin kosede oturmakta oldugunu gordum. Gec kaldigim icin ozur diledikten sonra ona arabanin isinin uzun surdugunu soyledim. Bunun uzerine bana nasil baktigini unutamam.

"Bana yalan soyledigin icin cok uzuldum Jason"

"Ne demek istiyorsun? gercegi soyluyorum."

Babam bana tekrar bakti, " Sen gec kalinca, tamirhaneyi aradim ve bir sorun olup olmadigini
sordum. Bana senin henuz arabayi almaya gelmedigini soylediler. Yani araba ile ilgili bir sorun
olmadigini biliyorum." Birden ne kadar buyuk bir suc isledigimi anladim ve
babama gercegi itiraf ettim. Babam beni uzgun bir sekilde dinledi.

"Kizginim, ama sana degil, kendime. Eger sen bunca yildan sonra bana yalan soyleyebiliyorsan demek ki ben iyi bir baba olamamisim. Kendi babasina bile yalan soyleyebilen bir cocuk yetistirmisim. Eve yuruyerek donecek neyi yanlis yaptigimi dusunecegim."

"Ama baba, ev 30 kilometre uzakta ve hava karardi. O kadar yolu yuruyemezsin."
Babam ne ozur dilemelerime, ne itirazlarima kulak asmadi.Onu hayal kirikligina ugratmistim ve hayatimin en aci veren derslerinden birini almak uzereydim.Babam tozlu yollarda yurumeye basladi.

Ben de arkasindan araba ile izliyordum ve durmadan ozur diliyor ve arabaya binmesini rica
ediyordum. Ama beni duymazdan geliyor ve sessiz, dusunceli, uzgun bir sekilde
yurumeye devam ediyordu.

30 kilometre boyunca 10 kilometre suratle takip ettim.

Babamin hem fiziksel, hem de duygusal olarak bu kadar aci cekmesine tanik olmak
hayatimin en uzucu ve aci veren deneyimi olmustur. Ancak, ayni zamanda en buyuk hayat dersini de

bu olaydan aldigimi soylemeliyim. O zamandan beri asla yalan soylemedim.

Jason Bocarro