Kasım 1998,sonbahardakaybettim.Yedi senelik ewliliğimizin ikinci yılını kanser tedavisi için hastanelerde geçirmiştik.Karım her evlilik yıldönümümüzde ikimizin fotoğraflarını çerçeveler"Bunlar bizim hayatımızın gölgeleri"dedi.Öldüğpünde 7 tane resmimiz wardı.
1997'nin bir gecesi onu aldattım.Oysa ona süreli onu ne kadar sevdiğmi söylerdim.Ölmeden 2hafta önce yine aynı şeyi tekrarladım.Tuhaf bir gülümsemeyle baktı we sadece "Biliyorum"dedi.Izmir2e kar yağdığı gün yani 1 ay önce ewdeydim.Fotoğraflara bakıyordum yine.Her çerçevenin altında bir harf olduğunu ilk kez o gün gördüm.
-A,-R,-K,-A,-S,-I,-N
Gerisi için yılları yetmemişti.Ama "arkasına bak"yazmaya niyetlenmişti.Hemen çerçevelerin arkasına baktım.Hiç birşey yoktu.Sonra bir şey dürttü beni,hepsini teker teker söktüm.
Inanabiliyor musunuz?Her birinin arkasından bir mektup çıktı.Geçirdiğimiz her yıl için sevgi dolu sözler yazmıştı.
1997!deki resmimizin içinden çıkan zarf simsiyahtı.Ve içinden şu sözler çıktı:"14/mart/1997/gözlerin bana başka birine dokunmuş gibi baktı/söylemene gerek yok.biliyorum…"
Şimdi 2002!deyiz.Onu kaybedeli 4 sene,aldatalı 5 sene oluyor.
Içim acıyor şimdi…
Çünkü kadınlar biliyor,hissediyor.
Seni Seviyorum diyenlerin sevgisinden şüphe et,çünkü;
"AŞK SESSIZ,SEVGI DILSIZDIR…"

————alıntı————–